Czy do Arduino można podłączyć telewizor?

Pewnie, że można! I w ten sposób Arduino upodabnia się do komputera ośmiobitowego z lat osiemdziesiątych. A nawet z siedemdziesiątych, bo skromne dwa kilobajty pozwalają tylko na 120x96 monochromatycznych pikseli. Ale w tym wypadku o zabawę chodzi przecież, choć nie do końca, bo odpalenie jakiejś grafiki na historycznym już telewizorze zaczyna robić wrażenie.

Biblioteka TVout wykorzystująca ośmiobitowe Uno nie tylko pozwala wyświetlać teksty – z dowolnych krojów, także modyfikowanych przez użytkownika – ale także wspiera rysowanie grafik wektorowych: linii, prostokątów i okręgów jak również umożliwia wyświetlanie obrazów w pełnej rozdzielczości. Ta zresztą nie jest zdefiniowana sztywno i można ją nieco przekraczać, ale wszystko zależy od konkretnego projektu i telewizora, tolerującego pewne wyjścia ze standardu, który ma już ponad siedemdziesiąt lat.

Najważniejsze, że zbudowanie interfejsu jest wyjątkowo proste: potrzebne są tylko dwa rezystory. Sama biblioteka jest bardzo wydajna i pozostawia dla użytkownika sporo zasobów, dzięki czemu jest możliwe kreślenie nawet dość skomplikowanych struktur trójwymiarowych. O zagadnieniu dokładniej opowiem wkrótce.