Czy znacie ten sposób na łączenie urządzeń WiFi, które upraszczają wszystko do znalezienia go przez Bluetooth? Jest to o wiele wygodniejsze, bo zwalnia nas z nadzoru nad procesem łączenia sieciowego, z udostępnianiem zasobów, wpisywaniem haseł, a czasem konfiguracją routera. Od niedawna tą drogą poszło także nowe Uno, czyli R4 WiFi. Oczywiście stary sposób, który opisywałem kiedyś, nadal działa, ale teraz możemy użyć sposobu alternatywnego. A więc:<ul><li>Włączamy Arduino Uno R4 WiFi</li><li>W telefonie, w zakładce Bluetooth klikamy w wyszukiwanie nowych urządzeń.</li><li>Wskazujemy Uno R4 WiFi</li><li>Reszta dzieje się sama, musimy tylko potwierdzać prośby o akceptacje dołączania płytki do sieci.</li></ul>Oczywiście Arduino łączymy bezprzewodowo, może sobie leżeć w pobliżu. Może być włączone do komputera, zasilacza albo nawet baterii. Jedynym minusem metody jest fakt, iż dotyczy tylko urządzeń dopiero wchodzących na rynku, „stare” nowe Uno niestety należy łączyć klasycznie. Na zachętę, nowe zakupy dostają w gratisie trzy miesiące pełnego dostępu do chmury (potem dostęp jest ograniczony co do ilości podłączonych urządzeń i pamiętanych szkiców).

127.png

Łatwiejsze łączenie się Uno R4 WiFi

Przedstawiam kolejną informację, poruszającą temat komercjalizacji Arduino. Otóż nawiązano właśnie partnerstwo z Millennium Semiconductors India Pvt Ltd., jednym z większych dystrybutorów elektroniki w tym państwie, współpracującym szczególnie z przemysłem motoryzacyjnym, IoT i automatyki. Podmiotem współpracy jest nie tylko edukacyjny walor platformy, ale przede wszystkim rozwiązania profesjonalne, wykorzystywania Arduino w projektach i produkcji – od manufaktur, po największe przedsiębiorstwa tam istniejące. Biorąc pod uwagę fakt, iż Indie posiadają ponad dwa razy więcej obywateli od całej Europy i dynamikę rozwoju tego państwa, można założyć, że będzie to mieć wielki wpływ na dalsze losy platformy w najbliższej przyszłości.

128.png

Arduino podbija Indie

Nano 33 BLE Sense ma na pokładzie cały szereg czujników, które czynią je idealnym choćby do lotów wykonywanych małymi rakietami. Płytka może mierzyć temperaturę, wilgotność, ciśnienie i dostarczać informacji o przeciążeniu i orientacji, dając dokładne dane na temat trajektorii lotu, co ma znaczenie zwłaszcza w przypadku amatorskich rakiet modelarskich czy lekkich konstrukcji niewielkiego zasięgu.Informacje są wysyłane na ziemię za pośrednictwem modułu Semtech XL1278 LoRa. Kolejny odbiornik LoRa rejestruje przychodzące dane, więc nie zostaną one utracone w przypadku zniszczenia części podróżującej. Przypomnę: LoRa to nowy sposób porozumiewania się bezprzewodowego, który stawia przede wszystkim na odległość. Gwarantowany zasięg to kilkanaście kilometrów, ale rekord pokonał 1300 km. Z tego względu prędkości są niskie, a latencja spora. W przypadku jednak takich informacji, jak jednostronna telemetria, nie ma to aż tak dużego znaczenia, a niewielka gęstość informacji poradzi sobie z nawet najwolniejszym transferem oferowanym przez system.

129.png

Nano 33 BLE Sense leci rakietą (prawie na księżyc)

Nie pomyślałem, że <a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="https://arduino.pl/articles/097-budujemy-arduinowe-radio-cz-1">prezentowane przeze mnie kiedyś jednopłytkowe radio TEA5767</a> może posłużyć także do zbudowania odbiornika awaryjnego. Projekt stawia na miniaturyzację: płytkę napędza więc Nano i obsługuje się go jednym przyciskiem, który domyślnie wybiera wcześniej ustaloną częstotliwość, ale program umożliwia także jej zmianę. Zrezygnowano z instalacji głośnika i wzmacniacza, odbiór jest możliwy na słuchawkach. Całość zasilają trzy bateryjki LR42, więc radio zmieściło się w obudowie po baterii dziewięciowoltowej. Rozłączenie słuchawek zarazem odcina zasilanie, więc takie awaryjne radyjko może być przechowywane i gotowe do pracy przez całe lata.Oczywiście jest to propozycja tylko, mając Arduino każdy może sobie oprogramować urządzenie według własnego pomysłu. A ja przypominam, że ta płytka wystąpiła kiedyś w cyklu artykułów o arduinowym radiu, więc zapraszam odwiedzić to miejsce.

130.png

Awaryjne radyjko z Arduino

Arduino to przede wszystkim edukacja i eksperymenty. Wielu z nas wykorzystuje elementy z odzysku, które mogą mieć nie tylko drugie życie, ale także życie o wiele ciekawsze. W niejednym artykule przedstawiałem takie rozwiązania, jak <a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="https://arduino.pl/articles/121-zegar-z-frankfurtu-czyli-dcf77-cz-1">odbiorniki DCF</a> czy <a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="https://arduino.pl/articles/120-zegar-z-nieba-czyli-wstep-do-gps-u">GPS</a> odzyskane ze starych urządzeń. Tutaj widzimy układ mierzący ilość alkoholu w wydychanym powietrzu, który został pozyskany z urządzenia ze wskaźnikiem w postaci trzech diod świecących. Jak się okazało, w urządzeniu jest dostęp do analogowej wartości związanej z tym pomiarem, więc używając Arduino nie tylko odczytamy wartości progowe, ale po skalibrowaniu będziemy mogli dowiedzieć się już konkretów. A ja zapraszam do eksperymentów, tak zwane elektrośmieci zawierają naprawdę wielką ilość skarbów.

131.png

Ile wypiłeś - Arduino prawdę ci powie

Od jakiegoś czasu witryna Arduino zawiera także dział oznaczony jako PRO – czyli profesjonalny. Chciałbym temu poświęcić słówko, bo jest to częścią pewnej rewolucji, która trochę została niezauważona, a tak naprawdę stała się nią już jakiś czas temu. Z edukacyjnej platformy, najpierw właściwie amatorskiej, potem rozrastającej się coraz silniej, ale wciąż uczelnianej i zabawowej, Arduino przekształciło się w środowisko przemysłowe, radzące sobie z najwyższymi wymaganiami stawianymi przez rynki profesjonalne. Realizację tego wspierało zarówno oprogramowanie – nie tylko wielokrotnie zweryfikowane środowisko Arduino, a też wiele innych, ale także ogromny rozwój sprzętowy. Tu już nie ma mowy o starym dobrym ośmiobitowym Uno, wszystkie platformy to współczesne rozwiązania, wspierające bezprzewodowość i AI.Arduino PRO skupia się przede wszystkim na IoT, czyli internecie rzeczy. Na ten składają się trzy elementy: sprzęt – energooszczędny, zasilany z lokalnych źródeł energii, które nie potrzebują uzupełniania jej przez dłuższy czas i wyposażony w zintegrowane czujniki środowiskowe, wspierające funkcje zasadnicze. Drugim jest oczywiście oprogramowani i z punktu widzenia „arduinowca” ważne jest to, że możemy budować całkiem złożone projekty za pomocą znanej nam, prostej platformy. Trzecim nieodzownym elementem IoT jest zdalny dostęp, czyli chmura. W wydaniu profesjonalnym postawiono na niezawodność i wiele dodatkowych możliwości, w tym w pełni konfigurowalny panel użytkownika.PRO to nie tylko nowy sposób projektowania, ale też tania migracja z systemów od dawna już nie wspieranych, co pozwala adaptować linie produkcyjne i złożone urządzenia do współczesnych wymagań i standardów i właśnie tutaj Arduino pokazuje swoją siłę. Nie jest też żadną tajemnicą, iż większość najtańszej elektroniki tzw. inteligentnej wykorzystuje tę platformę właśnie ze względu na koszta wdrożeń. Podsumowując: to już nie czasy, gdy Arduino kojarzyło się z amatorstwem, a używanie go w przemyśle świadczyło o skłonnościach do ryzyka. Dziś to w pełni dojrzała i niezawodna platforma.

126.png

Arduino PRO

Dotąd Arduino kojarzyło się z komputerkiem wykonującym ciąg działań, zwykle najszybciej jak to było możliwe albo w przedziałach czasu regulowanych timerami. Problem w tym, że harmonogramowanie nie było zbyt dokładne. Program dzielony delay’ami w ogóle nie mógł być brany pod uwagę jako układ czasu rzeczywistego (RTOS), ale nawet wykorzystanie przerwań i timerów nie dawało takiej gwarancji bez dogłębnej analizy kodu. Do sterowań wymagających ściśle określonych ramek czasowych potrzebny jest prawdziwy, certyfikowany RTOS i takim jest ZephyrOS.System wciąż jest dopracowywany, obecnie istnieje w wersji beta i wymaga określonej platformy. Gdy już zostanie ukończony, będzie stanowił kolejny milowy krok w świecie Arduino, otwierając dlań przestrzenie dotąd niedostępne ze względów bezpieczeństwa czy po prostu niepraktyczności. Gwarantowana wielozadaniowość przy harmonogramowaniu w czasie rzeczywistym umożliwi nie tylko budowanie urządzeń krytycznie zależnych od czasu, ale także obróbkę sygnałów w czasie realnym. I to wszystko z wykorzystaniem starego Arduino IDE i znanych bibliotek. ZephyrOS będzie kompatybilny z następującymi platformami:<ul><li>GIGA R1 WiFi</li><li>Opta</li><li>Portenta H7</li><li>Portenta C33</li><li>Nano 33 BLE</li></ul>

125.png

ZephyrOS

Niedawno przedstawianej płytce Nicla Sense Env wyprodukowano braciszka – z końcówką ME. Przypomnę, że seria płytek powstała specjalnie dla standardu Potenta oraz MKR i pracują one z interfejsem ESLOV bazującym na I2C. Wyposażono ją w czujnik ruchu 9DoF i czujnik środowiskowy 4DoF BHI260AP. Co ciekawe, płytka została opracowana z firmą Bosch Sensortec specjalnie na potrzeby rynku IoT i jest przeznaczona do pracy w standardzie przemysłowym. Płytka zawiera:<ul><li>Czujnik ruchu</li><li>Magnetometr</li><li>Czujnik ciśnienia, temperatury i wilgotności</li><li>Czujnik gazu 4in1 (zawierającym własne czujniki środowiskowe dla zwiększenia dokładności działania)</li></ul>Wymiary płytki to kwadrat o boku niespełna 23 mm, a elektronika jest całkowicie samodzielna. Po dostarczeniu zasilania potrafi samodzielnie gromadzić dane według harmonogramu w trybie 24/7 przy bardzo niskim zużyciu energii. Współpraca z systemem jest możliwa za pomocą szeregu interfejsów, w tym także bezprzewodowo, przez Bluetooth LE. Płytka posiada także złącze USB-C.Podobnie jak jej wcześniejsza wersja, nadaje się do uniwersalnych zastosowań przemysłowych, jak np. monitorowanie jakości powietrza, klimatyzatory, pompy ciepła, zastosowania automotive itp, a format stanowi świetną bazę dla prototypowania, jak też może także być elementem urządzeń produkowanych seryjnie. Wraz z płytką dostarczane są m. in. biblioteki zgodne z Arduino.

124.png

Arduino Nicla Sense ME

Kończą się wakacje i na oficjalnej stronie Arduino pojawiły się zestawy edukacyjne. Jeden jest Arduino Engineering Kit interesujący i tak sobie myślę, że wiele lat temu – gdy chodziłem do podstawówki jeszcze – sprawiłby mi wiele radości. Nie jest tani, ale łączy zarazem ideę Arduino i klocków, z których można budować ciekawe urządzenia. W skład zestawu wchodzą:<ul><li>Arduino Nano 33 IoT</li><li>Wzmacniacz prądu dla silników wraz z IMU</li><li>Trzy zestawy elementów mechanicznych dla trzech projektów pojazdów</li><li>Akumulator 18650 z obwodami ładowania</li><li>Dwa silniki z reduktorem i enkoderem</li><li>Silnik z enkoderami</li><li>Serwo</li><li>Kamera</li></ul>I wiele innych elementów. Zestaw pozwala budować naprawdę skomplikowane urządzenia, z czego chciałbym pokazać jedno: model motocykla, utrzymujący się bezwładnościowo w równowadze. Zestaw pozwala zapoznać się nie tylko z samym Arduino, ale także z aplikacjami MATLAB i Simulink (w zestawie jest roczna subskrypcja tych programów). Z innych projektów możemy zbudować robota – łazik z kamerą analizującą środowisko czy robota rysującego, będącego inteligentnym ploterem. Choć wydaje się, że zestaw został przygotowany dla dzieci jako zabawka, jest tak naprawdę pomocą treningową dla studentów automatyki przemysłowej i kierunków pochodnych.<img style="text-align: ; display: block" src="//arduino.pl/imgproxy/pvVbNlq1XULqZnMcP_F3_8TOWOEJaNDbTEmyJGX-b5s/f:webp/w:1200/bG9jYWw6Ly8vaW1hZ2VzLzEyM2ItLzY4YjE3LzA1MTg5LzEyM2ItNjhiMTcwNTE4OWQzNDAwMzk4NzU3MS5wbmc=.webp" class="center" loading="lazy">

123a.png

Arduino Engineering Kit

Czym jest MIDI? To standardowy interfejs instrumentów muzycznych i innych urządzeń związanych z produkcją muzyki i sceną. Wkrótce opiszę go dokładniej i poznamy kilka urządzeń wykorzystujących tę magistralę. A tytułem zapowiedzi – słówko tylko. MIDI zostało zdefiniowane na samym początku lat osiemdziesiątych i z założenia miało być odporne na ogromną ilość zakłóceń towarzyszących estradzie, pochodzących zwłaszcza od świateł scenicznych, regulowanych wówczas zwykle tyrystorami. Jedyna technologia, która dawała sobie radę, a nie była zbyt droga to pętla prądowa i izolacja galwaniczna. Przepływ prądu o natężeniu 5 mA lub jego brak reprezentował zera i jedynki, a każde urządzenie zawierało na wejściu transoptor zasilany owym prądem, eliminując problemy z pętlami masy, a także niebezpieczeństwa porażeń przy rozłączaniach.Szybkość ustalono na 31250 bps, co było wartością niestandardową, na tyle jednak szybką, by uniknąć słyszalnych opóźnień, a jednocześnie na tyle wolną, by móc użyć elementów tanich. Najciekawsze, że MIDI, które ma już 45 lat, wiąż żyje i ma się dobrze, a typowe dla tego formatu gniazdka DIN spotyka się obowiązkowo w każdym szanującym się sprzęcie muzycznym. Komputery najczęściej pracują z MIDI za pomocą konwerterów z USB, zwykle mieszczącym się na kablu.MIDI służy do włączania i wyłączania dźwięków – zgodnie z klawiaturą instrumentów, ale także do zdalnego operowania manipulatorami, zmianą programów i konfiguracji i ma bardzo wiele innych zastosowań, bo jest systemem otwartym. Jeśli czegoś nie uwzględniono w standardzie, zawsze można to dodać za pomocą niestandardowych łańcuchów danych o dowolnym formacie. MIDI służy więc zarówno do zdalnej kontroli w czasie rzeczywistym jak również do rejestracji wszystkich ruchów muzyka i odtwarzania ich w dowolnym czasie. Ale MIDI to nie tylko świat dźwięków i w późniejszym terminie dowiemy się jak za pomocą urządzeń MIDI obrabiać zdjęcia w Lightroomie.

Wiadomości

Przeglądaj wg kategorii

Nasi partnerzy