Kiedy warto korzystać z chmury?

O chmurze Arduino mówiłem już kilka razy, lecz tym razem chciałbym podzielić się refleksją: kiedy warto korzystać z tej formy pracy, a kiedy nie? Trendy ograniczania środowisk lokalnych do przeglądarki internetowej czuć już od jakiegoś czasu. O ile w pewnych przypadkach jest to możliwe, nie w każdych – wygodne. Przeglądarkowe interfejsy zawsze będą mieć narzucone ograniczenia względem natywnych i to czujemy także pracując z odpowiednikiem Arduino IDE. Nie można tutaj dopasowywać interfejsu w tak szerokich granicach, jak w przypadku wersji lokalnej.

Nie jest to jednak problem znaczący, bo i tak w większości wypadków użytkownicy używają ustawień domyślnych. Problemem jest tutaj pewna ślamazarność całości, począwszy od otwierania projektów, skończywszy na kompilacji. Mamy wrażenie czekania w kolejce na zasoby, gdyż przez pierwszych kilka sekund nic się nie dzieje. Nie musimy za to dbać o poszukiwanie bibliotek, ich aktualność i w ogóle zachowanie integralności środowiska. Co nie znaczy, że wystarczy sama przeglądarka, w systemie instaluje się Agent, który jest programem pośredniczący między płytką Arduino, a chmurą.

Trzeba przyznać, że całość pracuje naprawdę sprawnie i dotąd nie zdarzyły mi się jakiekolwiek problemy z wyjątkiem owych opóźnień. Na szczęście nie mają one jednak miejsca podczas pisania kodu. Na razie nie znalazłem tylko metody na automatyczne formatowanie, a raczej naprawienie formatowania popsutego przez użytkownika, bo kolejno dopisywane linie wykazują poprawny układ. Zapewne stosowna opcja pojawi się wkrótce, jako że projekt cały czas się rozwija.

I to tyle jeśli chodzi o część wspólną ze środowiskiem IDE. Chmurowa wersja ma jednak o wiele większą funkcjonalność związaną ze zdalnym dostępem, czego w ogóle nie posiada wersja lokalna. Ma tam także zbiór kompleksowych przykładów różnych rozwiązań związanych z tym małym komputerkiem, a nie tylko same szkice, które niezależnie także są dostępne. O niektórych napiszę wkrótce.