Czym jest LoRaWan?

Wśród różnych nowych protokołów bezprzewodowych z pewnością ciekawy jest LoRaWan. Struktura ma formę gwiazdy i składa się z bramki oraz peryferiów. Bramki łączą się z serwerem już klasycznie – za pomocą sieci internetowej. Serwerem dla systemu może być także wybrane Arduino i taka sieć pracuje niezależnie, będąc w zasadzie odporną na klasyczne hackowanie, gdyż po prostu może być odcięta od świata.

Nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego, gdyby nie to, że odległość między urządzeniami może sięgać nawet kilkunastu kilometrów. Zdecydowanie dystansuje to WiFi czy BT. Oczywiście ten pierwszy protokół także można zestawiać na odległości liczone w kilometrach, ale tutaj potrzebne są już radiolinie i zdecydowanie przestaje to być system przenośny. LoRaWan pracujący w ten sposób daje sobie radę z dużo większymi odległościami i jak dotąd, rekordem – używającym odbić troposferycznych – jest odległość 1300 km.

Nic za darmo jednak, biorąc pod uwagę zasięg oraz drugą cechę systemu: oszczędność energii, transfery są tutaj wyjątkowo marne i sięgają najwyżej 37,5 kbps, a w wersjach niskoprądowych jedynie 300 bps. Wyklucza to możliwość przekazywania obrazu, ale dobrze nadaje się do telemetrii i wszelkich zastosowań niekrytycznych w czasie, o niskim zapotrzebowaniu na transfer.

System wykorzystuje wolne pasma sub-gigahercowe, więc jest wolny od opłat. W ofercie Arduino możemy znaleźć zarówno elementy umożliwiające zbudowanie bramek i serwerów, jak i peryferiów, typowych dla tzw. internetu rzeczy, korzystających z tego protokołu.