Poznajemy peryferia - zarządzanie energią ze słońca

Użycie panela słonecznego to dopiero połowa pracy związanej z uzyskaniem źródła darmowej – a w przypadku Arduino raczej niezależnej od sieci energii. Kapryśne źródło, zależne od warunków pogodowych samo w sobie nie nadaje się do niczego, może z wyjątkiem jakichś prostych mechanicznych urządzeń typu fontanna. Na pewno elektronika nie będzie pracować w stopniu zadowalającym, jeśli co kilka minut napięcie będzie wyraźnie spadać albo wręcz zaniknać. Niezbędne w tym wypadku będą jeszcze trzy elementy: urządzenie zamieniające to kapryśne źródło energii w takie, które z powodzeniem będzie mogło ładować współpracujący z systemem akumulator, tenże i kolejne, które zamieni już mniej kapryśne, ale niestabilne napięcie akumulatora na oczekiwane przez układy zasilane. Zwykle pierwsze i trzecie urządzenie jest zintegrowane w jednym obwodzie i na zdjęciu widzimy przykład takiej płytki, pełniącej wszystkie wymienione zadania.

Współpracuje ona z akumulatorem ołowiowym – mającym swoje zalety wobec baterii litowych, jeśli nie jest istotna waga i rozmiar. Akumulatory kwasowe są obecnie już bezobsługowe, bezpieczne i mają znacznie większe tolerancje napięciowe wobec wymagających ogniw litowych. Równocześnie płytka dostarcza już stabilnych napięć 12 i 5 woltów dla układów zasilanych, tak dysponując mocą, by priorytetem było przekierowanie energii z paneli, a dopiero gdy tej zabraknie – z akumulatora. Równocześnie akumulator jest utrzymywany w stanie pełnego naładowania z nadwyżek energii słonecznej.

Oczywiście jest to tylko przykład, płytek podobnych znajdziemy mnóstwo, na różne napięcia, moce i rodzaje akumulatorów. W środowisku Arduino często będą przydatne małe zestawy składające się z panela o mocy pojedynczych watów, jednokomorowego akumulatora litowego i układu zarządzającego mocą pracującego w standardzie pięciu albo 3,3 woltów. Pamiętajmy, że im mniej zamian napięć, tym mniejsze straty.