Arduino Leonardo – mniej znany bliźniak Uno

Płytka Uno niewątpliwie jest symbolem Arduino i… ofiarą własnego sukcesu. Stała się standardem, dla którego powstało tysiące shieldów – płytek nakładkowych, realizujących różne funkcje i najczęściej wypełnia pudełka z tak zwanymi kitami, czyli edukacyjnymi zestawami różnych peryferiów, które można podłączyć do dostarczonego właśnie w tej postaci Arduino.

Już dwa lata po premierze Uno wydano bliźniaczą płytkę Leonardo. Rozmiarami niczym się nie różni i teoretycznie pasują tam powstałe wcześniej shieldy. Jak się okazało jednak, nie wszystkie były kompatybilne w pełni, a przyczyną zamieszania była zmiana mikrokontrolera na ATmega32U4

Co nam dała taka zmiana? Więcej, choć... tyle samo. Tyle samo, ponieważ mamy tutaj znane już złącze, więc fizycznie nie ma tu większej ilości pinów. Część istniejących zyskała za to dodatkowe możliwości.

Tak więc piny cyfrowe: 4, 6, 8, 9, 10 i 12 mogą stać się alternatywnie wejściami analogowymi A6 – A11. Pin 13 oferuje dodatkową funkcję PWM, powiększając pulę do siedmiu takich wyjść. Płytka nie zawiera konwertera USB, ponieważ mikrokontroler „rozumie” ten język, przy okazji oferując możliwość emulacji klawiatury i myszy USB.

Jeśli chodzi o pamięć, mamy tutaj tak samo 32 kB pamięci flash, ale rezerwacja na bootloadera zabiera 4 kB wobec 512 bajtów na płytce Uno. Nie jest to jakiś duży problem, bo zwykle raczej brakuje RAM-u. A tego tutaj dostajemy 2,5 kB, więc dodatkowych 512 komórek pamięci czeka na wykorzystanie. Parametry prądowo-napięciowe są podobne, a resztę, mniej istotnych różnic, w razie potrzeby można znaleźć w dokumentacji płytki.

Należy mieć też na uwadze jednorazowość modułu, gdyż układ jest tu przylutowany na stałe. Scalak w podstawce na płytce Uno jest jednak pewnym ewenementem nawiązujący do historycznych już czasów elektroniki i ten sposób montażu nie wyznacza standardu.

Płytki Leonardo wciąż są oferowane, w niższej nawet cenie niż moduły Uno i zwłaszcza w przypadku zabaw edukacyjnych moim zdaniem są wyborem ciekawszym, a przy tym w znakomitej większości wypadków nie sprawią problemów z kompatybilnością rozszerzeń na etapie edukacji właśnie.