Arduino Nano Every, czyli czas najwyższy przesiąść się

Zwykle bywa tak, że po pierwszych fascynacjach Arduino zaczyna się wdrażać różne własne pomysły i wtedy Uno bywa zastępowane dwoma bardziej praktycznymi odpowiednikami: Nano i Mini. O ile ostatnia płytka pozbawiona jest wejścia USB i potrzebuje programatora, Nano jest po prostu zminiaturyzowanym Uno.

Od jakiegoś czasu w miejsce starego Nano proponowana jest cała seria płytek kompatybilnych wymiarami, ale zdecydowanie uwspółcześnionych. Zacznijmy od najprostszej – Nano Every – która jest bardziej płytką ewolucyjną, niż wywracającą dotychczasowy porządek do góry nogami. Mikrokontrolerem głównym jest tutaj ATMega4809, a odpowiedzialnym za transmisję z pecetem – ATSAMD11D14A

Będąc płytką kompatybilną mechanicznie, nie oferuje żadnych zmian ilościowych co do pinów. Tutaj należy przypomnieć, że już oryginalne Nano dysponowało dodatkowymi dwoma wejściami analogowymi i te są dostępne także tutaj. Zmiany natomiast nastąpiły pod maską. Wzrosła nam tu nieco szybkość – zegar może się teraz rozpędzić do 20 MHz. Komórek pamięci FLASH także przybyło do 150% zasobów protoplasty i obecnie mamy 48 kB. RAM-u jest dużo więcej, mamy już 6 kB. Pamięci EEPROM znajdziemy tutaj 256 bajtów.

Wspomniałem o pełnej kompatybilności mechanicznej, ale mamy tu dodatkowe rozwiązanie, którego dotąd brakowało: krawędzie w pobliżu otworów pod goldpiny zostały nacięte w ten sposób, że można w zagłębienia wlutować na styk przewody, w razie potrzeby dublując połączenia. Rzecz prosta, a pożyteczna.

Płytka, podobnie jak wersja Nano, pracuje w logice pięciowoltowej i z podobnymi parametrami prądowymi. Płytki nowej serii mają jeszcze jedno usprawnienie: większe dopuszczalne napięcie zasilające, mogące teraz sięgać 21 woltów. Zalecam jednak korzystać z tej możliwości okazjonalnie, domyślnie nie przekraczając 9 woltów, zwłaszcza w przypadku pracy z modułami nieoryginalnymi.