Elektroniczny papier

Elektroniczny papier swoją premierę miał już kilkanaście lat temu, w ebookach. Jednak w innych zastosowaniach używano go sporadycznie do czasu rozpowszechnienia się w sklepach w formie elektronicznych metek. W końcu wyświetlacze te potaniały i rozmnożyły się, dzięki czemu dziś mamy już niemały ich wybór w szerokich granicach rozdzielczości.

Zalety takie wyświetlacze są bezkonkurencyjne: śladowa moc potrzebna do aktualizacji i zerowa, by obraz był wyświetlony przez czas nieokreślony. Wiele urządzeń, których zadaniem jest tylko wyświetlanie treści, może pracować zupełnie bez zasilania, korzystając wyłącznie z energii NFC, podczas zmiany treści. Do tego charakter obrazu przypomina miły w odbiorze przez ludzi papier, a grubość wyświetlaczy jest porównywalna z kartonem. Mogą być one także produkowane w formie elastycznej.

Niestety e-papier ma też wady. Zupełnie nie nadaje się do wyświetlania animacji, a odświeżanie treści powinno być czynione nie częściej niż co kilka minut. Nadal nie poradzono sobie z dobrym oddaniem barw i wyświetlacze pracujące z ograniczonym kolorem stanowią mniejszość. Najwięcej z nich oferuje tryb czarno-biały z kilkoma poziomami szarości. Popularne są także wyświetlacze umożliwiające dodatkowe ukazywanie jednej wybranej barwy. Szczególnie te zrobiły karierę jako cenówki i nośniki informacji w sklepach.

Dużą wadą jest też sam proces zmiany treści, trwający nawet kilkanaście sekund. W tym czasie treść miga, zmieniając się w dość chaotyczny sposób, przechodząc od negatywu do wersji ostatecznej, a w przypadku dwubarwnych obrazów, proces znacznie się wydłuża.

Jednak tam, gdzie podstawą jest doskonała widoczność statycznych obrazów elektroniczny papier może stanowić ciekawą alternatywę wobec technologii ciekłokrystalicznej czy LED. Wkrótce przestawię artykuł na temat używania e-papieru z Arduino i przykładową, konkretną aplikację.