Słowo o ledach mocy - diody 350 mA

Grupę, o której chcę króciutko opowiedzieć, nazwałem ogólnie diodami 350 mA. Dlaczego, skoro gwiazdki także pracowały z tym prądem? Bo budowa tych struktur jest zgoła odmienna. Co prawda prąd pracy jest taki sam, ale w tym wypadku wewnątrz widocznego, żółtego zwykle obszaru znajdują się sekcje łączone ze sobą szeregowo. Dioda ta z punktu widzenia idei jest zespołem diod o mniejszej mocy, połączonych szeregowo, znajdujących się w swoim sąsiedztwie.

Zalet idących stąd jest wiele: przy zwiększaniu mocy, w tym wypadku do ponad 12 watów, prąd wciąż nie przekracza wartości relatywnie niewielkiej, umożliwiającej stosowanie cienkich przewodów przy pomijalnych stratach. Nie ma jednak nic za darmo, w tym wypadku musi wzrosnąć napięcie takiego szeregu struktur i tutaj wynosi ono blisko 36 woltów. Zasilacze prądowe o takich parametrach to specjalizowane urządzenia, które po prostu kupuje się, a ich konstruowanie na piechotę będzie zupełnie nieopłacalne.

Diody te wymagają zdecydowanie lepszego chłodzenia od gwiazdek. Pasywne radiatory muszą być już naprawdę duże i często bazuje się na wolnobieżnych wentylatorach. Kontakt z powierzchnią chłodzącą musi być pewny. Nie zaleca się tutaj używanie klejów termoprzewodzących, a dobrych past – najlepiej wykorzystujących rozdrobnione srebro i dobrego mocowania wkrętami wraz ze sprężynującymi podkładkami.

Zastosowanie takich diod także jest inne, stanowią one ekwiwalent żarówek o mocy nawet stu watów, więc mogą być głównym źródłem oświetlenia codziennego. Z tego powodu często dba się o jak najlepsze oddanie barw oświetlonych taką diodą przedmiotów, oferując współczynnik Ra równy 97 i lepiej. Ważne jest też dobranie odpowiedniej ciepłoty barw, pamiętając że najbardziej naturalna dla domowych zastosowań jest ta nieco cieplejsza od światła słonecznego, wynosząca około 4000 K